Κάνε μαμ μικρό μου παιδάκι, δε σε νοιάζει τίποτα τώρα, η κοιλιά σου είναι γεμάτη από όλα αυτά που ταίζουν το εγώ σου και από
ταβέρνες, παραγγελίες και ψησταριές. . . Από ειδήσεις φτιαχτές και από περιοδικά, από σήριαλ και τηλεόραση γεμάτα.
Πήγαινε μετά και βγάλτα όλα τα απωθημένα σου: στον εραστή, στην ερωμένη, στο blog, στο φατσοβιβλίο, στις φίλες/ φίλους σου, στους γονείς και στο τουπέ σου το βράδυ.Γίνε ξανά ρομαντικός ή ονειροπόλος, σε μια φούσκα πολύχρωμη, όπου δεν υπάρχει τίποτα πέρα από τον κώλο σου.
και ύστερα πέσε και κοιμήσου πάλι, για να ξεκουραστείς από τα όνειρα. ο κόσμος θα αλλάξει μόνος του, όπως και η ζωή σου. ΅Εσύ απλά επανέλαβε την ίδια ακολουθία, με τηλεόραση, μαμ κακά και νάνι.Φιλάκια κόσμε!
2 comments:
Το παιχνίδι πάει καλά... Οι μεγάλοι συνεχίζουν να γίνονται μεγαλύτεροι, οι πλούσιοι πλουσιότεροι, οι φτωχοί φτωχότεροι, οι διαφθερμένοι κοντεύουν να σαπίσουν, οι ηλίθιοι έχουν φτάσει στα όρια του απόλυτου κενού τον εγκέφαλό τους και γενικά το καπιταλιστικό σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε αποδεικνύει για μια ακόμα φορά ότι κάνει καλά την δουλειά του. Η δημιουργία των blog ίσως είναι κάτι που δίνει φως στο απέραντο σκοτάδι του διαδικτύου. Όμως αναρωτιέμαι αν τα διαβάζει κανείς... Χρειάζεται χρόνο να τα διαβάσεις και αν ασχολείσαι με το facebook όλη την ώρα και πως θα στείλεις μια εικονική μπύρα στον φίλο σου λίγο δύσκολο... Καταλήγω στην σκέψη ότι ίσως θα έπρεπε να γυρίσουμε στις ρίζες του δέντρου και να το κόψουμε από την ρίζα. Να κάνουμε μια στροφή μέσα μας. Να βρούμε τον χαμένο μας εαυτό και να ανακαλύψουμε επιτέλους τις αξίες μια ζωής που φαντάζει πλέον πιο πολύπλοκη και δύσκολη από ποτέ. Ζούμε σε μια άρρωστη κοινωνία γεμάτη αμφιβολία και πόνο. Ο Χριστός πριν 2000 χρόνια είπε ένα απλό πράγμα... να αγαπάμε ο ένας τον άλλον... σταυρώθηκε για αυτό... αποδεικνύοντας όχι την θρησκευτική πλευρά του αλλά κυρίως την κατώτατη (ακόμα και από ζώα) προέλευσή του. Τα ζώα δεν έχουν δημιουργήσει ακόμα πολιτισμό γιατί δεν τον χρειάζονται... και αυτό ο άνθρωπος δεν θα το καταλάβει ποτέ... επειδή έχω πολλά να πω και ξεφεύγω... θα σταματήσω εδώ... θυμίζοντας απλά ότι η θάλασσα φέρνει ελπίδα όπως ο ύπνος φέρνει όνειρα... Χρίστο κουράγιο.. είμαι μαζί σου έστω και αν η απόσταση είναι καταλυτική. Αν και ξέρεις ότι η σκέψη και η αγάπη δεν ξέρουν από αποστάσεις αλλά από σκουληκότρυπες.!!!!
Είναι θλιβερό να βρίσκει κανείς τον εαυτό του χαμένο σε εικονικές στιγμές, μέσα από ψηφιακές συντροφιές κάθε είδους, να μονολογεί σε ένα απέραντο τοπίο όπου ακόμα και οι φωνές οι διαφορετικές, οι εναλλακτικές, λένε τόσα που μπλέκουν τα αξιόλογα με τα ανάξια. έτσι που το εναλλακτικό -αν είναι δυνατόν- έγινε και αυτό ένα είδος μονόδρομου mainstream.
Μέσα από σκουληπότρυπες λοιπόν θα βρισκόμαστε, εκεί που ο χωροχρόνος δεν έχει και τόση σημασία, ενώ η χαοτική θεωρία συνεχίζει να εξηγεί πως διάολο ανοίγει η ψαλίδα και σπάνε δομές
και αξίες.
Αγάπη, γιατί η αγάπη είναι ανιδιοτελής και χαίρεται με το τίποτα, με αυτό που δίνει. Και αν χρειαστεί και εμείς θα σταυρωθούμε, γιατί φίλε μου, όσο και να λέμε και να προσπαθούμε να γίνουμε σκληρότεροι ή σαν αυτούς, θα μείνουμε πάντα γλυκοί και ευαίσθητοι, σαν κάτι καταραμένους ποιητές και προφήτες της ιστορίας. Μας αξίζει τουλάχιστον αυτό.
Α, και Προσοχή στην σκατούλα γιατί μπορεί να μην την πατήσουμε εμείς, αλλά να μας βρωμίσει το σπίτι.
Post a Comment