Manifesto I

ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ I, παραλλαγή 3 μορφή 1 σε C minor

Είναι αστεία η καθημερινότητά μας.

Ξυπνάς υπέροχα ή με χανγκόβερ το πρωί, πας στον καθρέφτη και βλέπεις κάποιον που νομίζεις ότι είναι μοναδική προσωπικότητα. Κατά 99% δεν είναι έτσι. Προσωπικότητα αποκτάς όταν σκέφτεσαι μόνος σου και όταν είσαι ελεύθερος. Και οι περισσότεροι από μας μόνο ελεύθεροι δεν είναι, γιατί έχουμε το κακό συνήθειο να σκεφτόμαστε μαζικά. Ομαδοποιούμαστε, επιλέγοντας τις ομάδες μας με διαφορετικά κριτήρια κάθε φορά, έτσι ώστε να ανήκουμε σε παραπάνω από μια ομάδες ανάλογα με την ανάγκη και το ενδιαφέρον (μουσική, αθλητισμός, πολιτική, εμφάνιση, σχολή, θρησκεία). Και αποκτάμε τα χαρακτηριστικά αυτής της ομάδας, τον κώδικα επικοινωνίας της, το ντύσιμο, το πολιτισμικό και πολιτιστικό της πλαίσιο. Ακόμα και η επανάσταση έχει δικό της πλαίσιο.

Και επειδή η ζωή είναι πάλη και πόλεμος όπως είπε και ο μέγας Ηράκλειτος, η μια ομάδα αντιμετωπίζει την άλλη ομάδα κοινού πεδίου με έχθρα. Αντιφάσεις, αντιφάσεις, αντιφάσεις και έχθρες.

Και τελικά τι έχουμε?

Να σας πούμε τι έχουμε…

Έχουμε τους αριστερούς, τους δεξιούς, τους πράσινους, τους κίτρινους, τους κόκκινους, τους μπλε, τους trendy-δες, τους αναρχομυστήριους, τους έτσι, τους αλλιώς, τους σερβιτόρους με τα γαμημένα τα κόκκινα παπιόν τους και τις freezer γκαρσόνες και τους καθυστερημένους ή ανυπόμονους ενοχλητικούς πελάτες…

Δύο λόγια για τον καθένα…

Οι αριστεροί με την προσήλωσή τους και τον ακατάπαυστο ζήλο τους για την μεταμαρξιστική κοινότητα ενάντια στον ιμπεριαλισμό (ξέρουν τι σημαίνει άραγε αυτή η λέξη που την λένε συνέχεια??) που δεν υπάρχει τίποτα άλλο να καταλάβει και τον καπιταλισμό που αφού τον δέχτηκε η Κίνα (βλέπε 2008) δεν υπάρχει κάτι άλλο να πούμε και μοιάζουν πολύ με αυτό που πολεμάνε.

Το ίδιο και οι αναρχο- κάτι. Ρε παιδιά, να αντικαταστήσετε τις αρχές με αρχές που δεν είναι αρχές? Να μην έχουμε την εξουσία αλλά να έχουμε έναν οργανωμένο αντιεξουσιαστικό πυρήνα? Καλή φάση… να αλλάζουμε τα ονόματα και να λέμε το ίδιο πράγμα αλλά με εσάς στην εξουσία και όχι αυτούς…. Ατημέλητοι, σκληροί, φωνακλάδες και μάχιμοι μέσα στο μπούγιο τους….

Και οι δεξιοί? Όταν δεν είναι στρατιωτάκια της διασκέδασης και των πάρτυ, είναι εξουσιολάγνοι (του κερατά πολλές φορές) και αυτοί που το παίζουν κέντρο (ποιο κέντρο ρε σεις? και μου θυμίζουν τον Αυλωνίτη στην «σοφερίνα» που μπέρδευε το αριστερά με το δεξιά). Και είναι οι trendy, οι κάπως, οι κοντά σου και τελικά οι από πάνω και πιο πάνω και πιο πάνω σου- χαλαρώστε ουρανό πιάσατε- οι για σένα και τελικά οι από σένα… μιλάνε όμορφα, για αυτά που το 80% του κόσμου δεν έχει και ούτε θα αποκτήσει αλλά άστους να ονειρεύονται….

Ας αφήσουμε τα πολιτικά στην άκρη, ήδη μας κοιτάνε πολλοί και έρχονται και εκλογές, μην μας κάψουν στον τόπο μας….

Ας πάμε στις ομάδες της καθημερινότητας…. Ομάδες στην διασκέδαση, όπου δεν ακούμε ότι μας αρέσει αλλά ότι είναι στη μόδα γιατί είναι στη μόδα ( οι λαϊκοί και οι ροκ, τα μπητάκια και τα μπουτάκια), με το ντύσιμό του ο καθένας και τα μαγαζιά του.

Και ο τρελός χαβαλές γίνεται όταν βγαίνεις Σάββατο βράδυ: στις πλατείες παλικάρια με κολάν και πέτσινα με καρφιά και αλυσίδες με μπύρα στο χέρι και κοπέλες με ύφος ψιλομπλαζέ και –δεν γουστάρω τίποτα- είμαι θυμωμένη- με τα πάντα- και όλα μου φταίνε-, μαύρα και κατάθλιψη. Λίγο παραπέρα περνάμε στις φωλιές της μοδάτης νεολαίας, τις καφετέριες… Από τη μια αγόρια με ντύσιμο και συνολική εικόνα που σε παλαιότερες εποχές άνετα θα προσέδιδαν στον κάτοχο τους το χαρακτηρισμό της φτερούς, από την άλλη κοπέλες που φοράν κάνα δυο χρυσοπληρωμένα κομμάτια ύφασμα που προσφέρουν στοιχειώδη κάλυψη(προς Θεού!!! Δε μας χαλάει καθόλου, αλλά τι διάολο, δεν κρυώνουν με τον αφαλό έξω μέσα στο χιονιά???). από μουσικά γούστα πάλι… Κάθε νέο τραγούδι γνωστών ‘καλλιτεχνών’ (χιχιχι) γίνεται και επιτυχία, για ένα διάστημα, και μετά εξαφανίζεται… Συνήθως επιβιώνουν τα πιο ανούσια, χτυπητά και ηλίθια τραγούδια.

Και καλά να τα κάνεις γιατί σου αρέσει και σε εκφράζει, το κολλητό πλουμιστό πουκάμισο και το μαρκάτο παντελόνι ή το επιμελώς ατημέλητο στυλ, να το κάνεις όμως γιατί έτσι το λένε- χωρίς να το λένε- οι άγραφοι κώδικες της ομάδας- μόδας σου?

Δεν παίζει….

Μπροστά είναι αυτός που κάνει ότι του αρέσει γιατί του αρέσει. Γιατί είναι εκεί και όχι εδώ επειδή ξέρει γιατί. Και μπορεί να διαφωνεί και να κάνει και το δικό του όταν είναι με τις παρέες του. Γιατί ελευθερία δεν σημαίνει να μην εξαρτάσαι από τίποτα παρά από τον εαυτό σου… ελευθερία είναι να μην εξαρτάσαι ούτε από τον εαυτό σου.

Δεν προσπαθούμε να πούμε ποιος είναι πιο σωστός…

δε μας νοιάζει κιόλας…

Η αλλαγή που επιφέρει η επιλογή της ομάδας στο άτομο είναι το άσχημο και το στραβό.

Και φυσικά δεν σας παρεξηγούμε…. Και εμείς περάσαμε από αυτό το στάδιο και καταλαβαίνουμε πως το κάνετε αυτό γιατί έχετε βαρεθεί να είστε κλεισμένοι στο δωμάτιό σας μιλώντας στο τηλέφωνο ή παίζοντας υπολογιστή ή στέλνοντας ανούσια μηνύματα ή οτιδήποτε άλλο και θέλετε να ανήκετε κάπου αλλά για όνομα του Θεού μην προσπαθείτε να το παίξετε δήθεν και έτσι και αλλιώς και αλλιώτικα και κοιτάτε αφ’ υψηλού (όσοι είναι trendy and well) ή από κάτω (όσοι είναι επαναστάτες χωρίς αίτια και αιτία).

Υποσημείωση: ξεχάσαμε να αναφερθούμε στους θρησκευτικοτέτοιους… στο επόμενο μανιφέστο….

Κ.Ρ.