if you believe in love at first sight, you never stop looking.

love's a bitch, you never get the one you really like and you never really like the one that really loves you.

Έτσι είχα διαβάσει σε μια παλιά διαφήμιση σε ένα περιοδικό. Ξανασκέφτομαι αυτά τα λόγια τώρα που ωρίμασα λίγο και βλέπω πιο ήρεμα ότι όλα αυτά είναι καταπιεσμένοι πόθοι και επιθυμίες που πολλές φορές δεν ομολογούμε ούτε στους εαυτούς μας. Είναι κρίμα πράγματι να μη μπορεί κάποιος (λόγω συνθηκών, λόγω φοβίας, έλλειψης αυτοπεποίθησης, δειλίας) να αιτηθεί το αντικείμενο των πόθων του αλλά και να σταθεί πάνω από την όποια βολικότητ και συνήθεια μιας σχέσης που δεν τον καλύπτει πλέον. Είναι κρίμα να υποβάλλει εαυτόν σε ψυχοφθόρες διαδικασίες, let go man... Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο και τίποτα πιο επίπονο από την ελευθερία. Αλλά το ξέρουμε αυτό, έτσι δεν είναι;
Για αυτό και οι περισσότεροι από μας κρυβόμαστε μέσα σε μια γοητευτική και ζεστή τρυπούλα που μας θυμίζει πολύ τον καναπέ μας. Γιατί θέλει θάρρος να φας τη μούρη σου στο σκληρό πλακόστρωτο των όχι και της απόρριψης.
Και που ξέρεις;
τελικά το αντικείμενο του πόθου μπορεί να αποδεικτεί κατώτερο των προσδοκιών και να αναφωνήσει κανείς: Η Ιθάκη είναι το ταξίδι, όχι ο προορισμός.
και ευγενικά να χαμογελάσει φεύγοντας για τη δουλειά του...