Σπρώξτους πέρα από τα όριά τους!

Σπρώξτους πέρα από τα όριά τους, εκεί που δε μπορεί να βρει συνοχή ο λόγος τους, εκεί που πασχίζουν να ανασυγκροτηθούν γιατί κλονίστηκε το σύμπαν τους. Το σύμπαν αυτό που χρόνια τώρα προσπαθούν να στερεώσουν, με έτοιμες απαντήσεις και προσχεδιασμένες συζητήσεις χιλιοειπωμένες.

Και εσύ, προχωράς ανέμελα σαν το παιδί κάνοντας φαινομενικά άσχετες ερωτήσεις, κινόντας τους την περιέργεια να δουν που πηγαίνει η σκέψη σου και τελικά, καταλήγουν να ξεγυμνώνουν την αλήθεια του εαυτού τους...

Έχουν μεριμνήσει να βάλουν κιγκλιδώματα στα όριά τους, θυμώνουν όταν τους χτυπάς το φράχτη, ή άλλοτε μαζεύονται και γίνονται απότομοι. Μα εσύ θα βρείς τρόπο, να τους φτάσεις στα όριά τους και να τους σπρώξεις πέρα από αυτά, σπάζοντας τις νόρμες της συμπεριφοράς τους. Σπρώχνοντάς τους, ίσως όχι στην ελευθερία μα σίγουρα μπροστά στο γυμνό της ψυχής τους.

Βέβαια, μετά δε θα σου μιλάνε, μα ποιός νοιάζεται τελικά;



Κείμενο: Χρίστος Κουτσοτάσιος