Ω Θεοί!

Ω Θεοί, Έχασα την πίστη μου σε πολλά θέματα στις τελευταίες διενέξεις με τους γύρω μου. Σκοτώθηκαν πολλά μέσα μου στις μάχες με τους βλάκες. Στο σύστημα αξιών που μου πλασάραν χρόνια τώρα γλασαρισμένο με δουλικότητες και κολακίες, το στολισμένο λογής λογής πιασάρικες ατάκες ήταν καρφιτσωμένες και οι φιλίες τους και αυτές οι υποκλίσεις που τους πονούσαν από τα κλίσματα των κλισέ έπαψαν πια.
Ω Θεοί, πόση υπομονή άλλωστε να κάνω μέσα σε μια μέρα; Και τελικά αυτό που μένει, όταν όλα τα βάλει φωτιά μια μέρα η Κίρκη, (τσατισμένη που ο Οδυσσέας της είναι ένα στοιχειό που τυραννάει το πάθος της)είναι οι στάχτες από όπου γεννιέται ένας νέος Σίσσυφος.
Τί περιμένατε? Ένα happy end? there're none of 'em here, this is true living.
Για αυτό χαμογελάμε κ προχωράμε, φωνάζοντας που και που ένα Ω Θεοί! Τι φρίκη! άλλος ένας βλαξ!

Κείμενο: Χρίστος Κουτσοτάσιος