Παρασκευή βράδυ και έχω φέρει πράγματα από την Ανατολή, τις ρίζες και τα γονίδια μου, τη φιλοσοφία του να βλέπεις τη ζωή να κυλά γλυκά στα πάνω και τα κάτω της μαζί με ένα αργιλέ από την Πόλη.
Στις μαλακές μαξιλάρες του σαλονιού, πλάι στο χαμηλό ξύλινο τραπέζι με το φίλο Δημήτρη πίνουμε ένα μπουκάλι από τη μακρινή Σκωτία και ανάμεσα στον καπνό που παίζει βλέπουμε τα φοιτητικά μας χρόνια να χορεύουν με τα όνειρά μας...
Ένα βράδυ στη Μυτιλήνη λοιπόν, ακούγοντας Sebnem Ferah, ηρεμούν οι ψυχές και μαλακώνουν...
Είναι πραγματικά όμορφα...
No comments:
Post a Comment