Sweet calmness thankful for the place i dwell in

Σήμερα σηκώθηκα χαρούμενος από το κρεββάτι, έκανα λίγη γυμναστική και ήπια ένα σκέτο καφέ κοιτώντας τον κήπο μου. Ποιότητα ζωής, να ξυπνάς το πρωί και να αισθάνεσαι γεμάτος.
Ομορφιά, ηρεμία, σαν κάτι το μυστηριακό να απολαμβάνει η ψυχή μου.



Σ'ευχαριστώ που μ' έφερες εδώ, σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη,
απάνω σε ένα γκριζοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος να ζω,
μια ζωή μποέμικη κι απλή,
κι ας ξεσηκώνεται συχνά ο νους και το εγώ μου να ζητά τα πολλά και τα φτιασίδια τα φτηνά,
τ'αφήνω, φεύγουν σαν σύννεφα σε ανοιξιάτικο ουρανό.
Δίχως φίλους πολλούς, δίχως πολυτέλειες και δόξα,
σαν άνθρωπος και σαν καλλιτέχνης,
περιθωριακός και όχι περιθωριοποιημένος,
αναπνέω τον αέρα της ανατολής,
γιγαντώνομαι μέσα μου και γερνάω γλυκά και ήσυχα
όπως τη θέλω τη ζωή μου.
Γλυκιά και ήσυχη.