Η επανάσταση του καναπέ και τα παράγωγά της...

«ελευθερία δε σημαίνει να μην εξαρτάσαι από κανένα, αλλά να μην εξαρτάσαι ούτε από τον εαυτό σου»

Σε Οργουελικούς ρυθμούς κινούμενη η τηλεόραση και ο κινηματογράφος διαμορφώνουν συνειδήσεις και πλάθουν μύθους και είδωλα τα οποία θρέφουν δεκαετίες τώρα τα μυαλά και τις συνειδήσεις του κόσμου. Ο καλός γελαδάρης (cowboy) με τα όπλα του φυλάει πάντα την ηθική και διατηρεί την ειρήνη ακόμα και αν στο δρόμο σκοτώσει και μερικούς είναι το πρότυπο του vigilante, που έλκει. Πώς να το κάνουμε, είναι θελκτική η αίσθηση της ανεξαρτησίας και του imperium.
Γιατί πιάστηκαν τα οπίσθιά σας μικροί μου όνοι να κάθεστε και να κοιτάτε άπραγοι χρόνια τώρα την οθόνη και σας φαίνεται πως αν φωνάξετε ή σκοτώσετε ή διαμαρτυρηθείτε καίγοντας και σπάζοντας είναι τελικά, μια κάποια επανάσταση.
Αν βάλουμε στο μείγμα και δυό δόσεις αναρχικών και αριστερών ακουσμάτων (γιατί περί ακουσμάτων ή ελαχίστων αναγνωσμάτων πρόκειται) θα έχουμε σαν παράγωγο ένα εκρηκτικό μείγμα που συμπληρώνεται με εγωισμό και αλαζονεία και προκαλεί σχεδόν θεϊκή μέθη με ένα όπλο στο χέρι. Και έτσι από τον καναπέ καταλήγει κανείς στον ακρωτηριασμό μελών μιας κοινωνίας γιατί θεωρεί ότι κάνει επανάσταση. Αρχ..ια μέντολες κυρίες και κύριοι.
Αν το να αποφασίζει ένα τσούρμο ανθρωπάριων ποιόν θα φονεύσει και ποιόν όχι, αν μια χούφτα πολιτικοί ονομάζονται αντιπρόσωποι ενός έθνους και μιας πατρίδας και την οδηγούν μεθοδικότατα στον εξευτελισμό, τότε γιατί δεν ισχύει φίλοι μου και το δίκαιο της ζούγκλας, το δίκαιο της επιβολής του ισχυρότερου; «Μπορούμε και τα κάνουμε» λέτε σαν να είναι αυτό η δήλωσή σας για τη δικαίωση και δικαιολόγηση. Ε, λοιπόν και η άλλη μεριά, όποια και αν είναι αυτή μπορεί και τα κάνει. Για αυτό είναι ένα επιχείρημα που δεν οδηγεί πουθενά παρά σε χαοτική, συγκεχυμένη αντίληψη των πραγμάτων δίχως αποτέλεσμα.
Γιατί φωνάζετε όταν αρχίζει η κατακραυγή; Γιατί εγείρεστε όταν δεν σας αρέσει ένα σύστημα που οι ίδιοι συντηρείτε και λαδώνετε τακτικά; Ντροπή στα απανταχού καθίκια που θεωρώντας εαυτούς κάτι το υπεράνω, είτε λόγω θέσης είτε λόγω δυνάμεως πυρός σκέφτονται ότι αποφασίζουν τη μοίρα των υπολοίπων. Η διανοητική και ψυχική σας πάθηση σπρώχνει διαρκώς τα όρια της βλακείας σε νέα πρωτόγνωρα και ανεξερεύνητα μέρη. Φευ, έσσεται ήμαρ που θα αναρωτηθείτε τι κατορθώσατε, πέρα από την ανημποριά σας το κενό στο κεφάλι σας να γεμίσετε, με πράξεις που κρίθηκαν ήδη λανθασμένες και πνευματικά ανάπηρες.

Κείμενο: Χρίστος Κουτσοτάσιος