
Σαν του καπνού στριφογυρίζω τα κεντήματα του αέρα,
σε ένα αχνό μικρό μου φως ακροβατόντας τις αχτίδες,
μοιάζω να κρύβω στις σκιές όλες τις σκέψεις μου
και τα ονειρά μου να πετάω παραπέρα
Σφυρίζω ανέμελα περνώντας μες στον κόσμο σας,
αδιαφορώντας για συμβόλαια και είδωλα
σε ένα μου βλέμμα διαγράφω τους δογματισμούς και τα πρέπει σας,
στο λόγο μου κλείνω κι ανοίγω ουρανούς.
Ένα παιδί που παίζει με τα χρώματα γελώντας
αγνοώντας τη λογική και την ανάλυση των,
την ουσία και τη φύση μόνο νιώθοντας συνηθειών
και κρίσεων σοφών περιγελώντας.
Φωτογραφία: Χρίστος Κουτσοτάσιος
Κείμενο: Χρίστος Κουτσοτάσιος
1 comment:
"Η ΜΕΡΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ, ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΕΣΠΑΓΕ ΣΤΑ ΔΥΟ, ΕΓΩ ΜΟΛΙΣ ΤΗΝ ΕΙΔΑ ΕΒΓΑΛΑ ΤΟ ΣΑΚΑΚΙ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΒΟΗΘΗΣΩ.
"ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ" ΤΗΣ ΛΕΩ "ΝΑ ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ, ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ ΕΚΟΨΑ ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΣΕ ΓΛΙΤΩΣΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, ΤΩΡΑ ΤΟ ΠΟΛΥ-ΠΟΛΥ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΠΟΙΗΜΑ Η΄ΣΚΟΝΗ....."
Post a Comment