οι δρόμοι θα 'ναι αδειανοί κι η πολιτεία μου πιο ξένη
τα καφενεία όλα κλειστά κι οι φίλοι μου ξενιτεμένοι
αέρας θα με παρασέρνει κι αν βγω απ' αυτή τη φυλακή
Κι ο ήλιος θ' αποκοιμηθεί μες στα ερείπια της Ολύνθου
θα μοιάζουν πράγματα του μύθου κι οι φίλοι μου και οι εχθροί
μαρμαρωμένοι θα σταθούν οι ρήτορες κι οι λωποδύτες
ζητιάνοι εταίρες και προφήτες μαρμαρωμένοι θα σταθούν
Μπροστά στην πύλη θα σταθώ με τις κουβέρτες στη μασχάλη
κι αργοκουνώντας το κεφάλι θα χαιρετήσω το φρουρό
χωρίς βουλή χωρίς Θεό σαν βασιλιάς σ' αρχαίο δράμα
θα πω τη λέξη και το γράμμα μπροστά στην πύλη θα σταθώ
Even if i get out of this prison, no one will wait for me outside
empty streets will be outside, and my hometown even more stranger than before,
all bars will be closed and my friends all emigrated
the wind draw me away, even if i get out of this prison.
And the sun will fall asleep at the ruins of Olynth,
they will look like mythical beings, both my friends and foes,
stunned all will be, rhetors and thiefs,
beggars, prostitutes and prophets, all stunned will be.
i'll stand before the gate, holding the blankets at hand,
and with a nod i'll wave at the guard,
without a will, without a God, like a King in ancient drama
i'll say the word and i;ll say the letter, before the gate i'll stand
No comments:
Post a Comment