άλλη μια μέρα στα νεύρα...

Άλλη μια μέρα στο δρόμο να ξεκινάει με γκαντεμιά και νεύρα. Πρώτα από όλα το αμάξι μου δε φαίνεται από τη λάσπη που έβρεξε χθες και ναι- σωστή μαντεψιά- μόλις το είχα πλύνει.
Έπειτα, με είχαν κλείσει δύο φορτηγά που οι οδηγοί τους αποφάσισαν να συζητήσουν για γκόμενες και ομάδες 7 η ώρα το πρωί, λες και άλλοι άνθρωποι δεν πάνε στη δουλειά τους τέτοια ώρα. Και αφού με ένα χαμόγελο λες δε βαριέσαι ρε αδερφέ, έχω και 70 χιλιόμετρα μπροστά μου σε νησιωτικό δρόμο που συνεπάγεται μια ώρα στο τιμόνι με καλή μουσική, μπαίνω να ξεκινήσω. Και που λες φίλε μου, είναι να μη σ'αρχίσει η γκίνια- στα δύο πρώτα χιλιόμετρα ανάβουν 3 λαμπάκια στο ταμπλώ, σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο. Να τα φρένα, να η αντλία, να ο πολλαπλασιαστής. Οδηγώ λοιπόν στο συνεργείο tm αλλά έχει αλλάξει λέει τοποθεσία και δώστου ξανακάνω πίσω αλλά δεν είναι ψυχή εκεί. και αράζω για ένα εσπρέσσο. Πέφτουν τα ποτήρια, πάνε και οι καφέδες, τέλως πάντων πίνω όπως όπως τον καφέ και πάω στο συνεργείο. Βγάζει ο δικός σου ένα καλώδιο, το ξαναβάζει, σένιο το μηχάνημα. 100 ευρώ μου λέει. Τί λες ρε φίλε;;; έτσι βγαίνουν τα λεφτά;

Και μετά πίσω στο δρόμο, να με έχει πιάσει ένα κατούρημα άνευ προηγουμένου και να βιαζομαι κιόλας, άστα να πάνε δηλαδή. Και φυσικά, στο γραφείο, μια από τα ίδια...
Βαρέθηκα πραγματικά, πότε έρχεται αυτό το ευλογημένο μεσημέρι Παρασκευής πια???