On every street in every city, there's a nobody who dreams of being a somebody...Ένας καλός ακροατής δεν είναι μονάχα περιζήτητη παρέα αλλά μετά από πολύ καιρό μπορεί να αρχίσει να μαθαίνει και κάτι...
Πάντα μου έκαναν εντύπωση οι δουλειές στις οποίες περνάει κανείς πολύ χρόνο σε ένα σημείο και ο κόσμος που εξυπηρετεί αλλάζει διαρκώς. Οι οδηγοί των ταξί, όλες οι δουλειές πίσω από έναν πάγκο και από ένα γραφείο. Μου έδιναν πάντα την εντύπωση της εσπρέσσο ψυχανάλυσης, του εξομολογητηρίου, όπου μέσα στο λίγο χρόνο της συνδιαλλαγής, ο καθένας βγάζει τα εσώψυχά του (άλλοτε μιλώντας και άλλοτε σιωπόντας). Με τις υπέροχες γκριμάτσες τους, τα αστεία για να σπάσει ο πάγος, τη γκρίνια που μεταφέρουν από το σπίτι και τα λαμπρά συμπλέγματα που κουβαλούν -Κύριος Ξέρει πόσα χρόνια.
Και πάραυτα στέκονται εκεί στην ίδια θέση, φρουροί της μοναξιάς τους και φύλακες των μικρών στιγμών που μοιράζονται με δεκάδες άλλους. Κοινές επαφές σε ιστορίες αλλοπρόσαλλες, τυπικές και εξόχως ιδιαίτερες.
No comments:
Post a Comment